- laureus
- laurĕus, a, um, adj. [id.], of laurel, laurel-.I.Adj.:II.
vectes laurei,
Cato, R. R. 31:folia,
id. ib. 76:corona,
Liv. 23, 11:in nitidā laurea serta comā,
Ov. Tr. 2, 172:oleum,
laurel-oil, Plin. 20, 13, 51, § 137:ramus,
id. 15, 30, 40, § 136:ramulus,
Suet. Caes. 81:pira,
i. e. that smell like laurel, Col. 12, 10:cerasa,
grafted on laurel, Plin. 15, 25, 30, § 104:nemus,
Mart. 10, 92, 11.—Subst.: laurĕa, ae, f.A.(Sc. arbor.) The laurel-tree:B.laurea in puppi navis longae enata,
Liv. 32, 1:tum spissa ramis laurea fervidos Excludet ictus,
Hor. C. 2, 15, 9:factis modo laurea ramis annuit,
Ov. M. 1, 566:ex Pannonia,
Plin. Pan. 8, 3.—(Sc. corona.) A laurel crown or garland, laurel branch, as the ornament of Apollo, of poets, of ancestral images, of generals enjoying a triumph, and of letters containing news of a victory:2.te precor, o vates, assit tua laurea nobis,
Ov. R. Am. 75:laureā donandus Apollinari,
Hor. C. 4, 2, 9:cedant arma togae, concedat laurea linguae, Cic. poët. Off. 1, 22, 77: quam lauream cum tua laudatione conferam,
id. Fam. 15, 6, 1. Sometimes victorious generals, instead of a triumphal procession, contented themselves with carrying a laurel branch to the Capitol:de Cattis Dacisque duplicem triumphum egit: de Sarmatis lauream modo Capitolino Jovi retulit,
Suet. Dom. 6:urbem praetextatus et laurea coronatus intravit,
id. Tib. 17; id. Ner. 13; Plin. Pan. 8:thyrsus enim vobis, gestata est laurea nobis,
Ov. P. 2, 5, 67:bellorum laureas victori tradens,
Just. 14, 4, 17.—Trop., a victory, triumph:primus in toga triumphum linguaeque lauream merite,
Plin. 7, 30, 31, § 117; cf.:parite laudem et lauream,
Plaut. Cist. 1, 3, 53.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.